vrijdagmiddag column

Jammer toch, we blijven gesloten vanwege de regelgeving omtrent het Coronavirus.
Nieuws over de kunst van Cees de Gast komt zeker aan bod.
Maar er is extra nieuws: 

Er gaat wat gebeuren met en in de bekende fabriek langs de Rijksweg, midden in het centrum van Reuver. Op de te koop borden aan de gevel staat nu de tekst ‘verkocht onder voorbehoud.’ De eigenaren Cees de Gast en Ans Krebbeks verkopen de eigendom aan nieuwe bewoners. Hun leeftijd speelt daarbij een grote rol. “We verlaten dit pand wel met pijn in ons hart.” Vanaf 1982 hebben we daar gewoond en gewerkt. Aan dat unieke ‘wonen en werken’ komt nu dus een einde. Iets wat zo uniek is gewoon achter je laten!

We kijken terug in de geschiedenis van dit mooie pand:

In 1918 werd het eerste en grootste gedeelte van de fabriek gebouwd door  ‘De Naamlooze Vennootschap Roltabakfabriek Kentucky’. Het doel was: ‘het aankoopen van grondstoffen en het fabriceeren en verkoopen van roltabak.’ Volgens de Nieuwe Koerier was de heer H. Hilgers de exploitant van de roltabakfabriek. Het bestuur van de Vennootschap werd opgedragen aan een directeur en een adjunct-directeur. De adjunct-directeur was de heer E. van Kesteren de Rimbourg, zonder beroep, te Amby . Naast het bestuur werden twee commissarissen benoemd. De heer K. Frische, koopman te Roermond en de heer E. Lienaerts, candidaat notaris te Merkelbeek. Het eerste gedeelte van de huidige fabriek kon gebouwd worden doordat de Vennootschap in 1914 een klein pand kocht langs de Rijksweg in Reuver. Een ‘stal en tuin’ op 700 vierkante meter grond. Dit gebouw kon nauwelijks een fabriek genoemd worden. De totale oppervlakte van het gebouwde was slechts 34 vierkante meter. In 1915 werd ‘DE FABRIEK’ vergroot tot een totale oppervlakte van 79 m vierkante meter. Veel te klein dus voor het doel. In 1917 werd een sloopvergunning afgegeven. De toen bestaande opstallen werden tot de grond toe afgebroken. In 1918 werd nieuw gebouwd. De nieuw bebouwde oppervlakte bedroeg 298 vierkante meter. 
Wordt vervolgd… 

In de expositieruimte te zien: 

Titel: ‘Beweging’ Linosnede in kleurendruk, oplage 10, formaat 33 x 24 cm.     

Tijdens de lock-down geven wij 20% korting op de kunstwerken van Cees de Gast. 

reageren: anskreb@ziggo.nl

prijzen/inlichtingen www.ceesdegast.nl
www.rotzakken.eu 

Jammer toch, we blijven gesloten vanwege de regelgeving omtrent het Coronavirus. Wie roept het niet? “De hele wereld staat op z’n kop.” Een ‘ROTZAK’ noem ik dat beest. Een naam en titel die ik gaf aan dat virus en die bacterie in het boek ‘ROTZAKKEN’. Mijn gedachten tijdens het schrijven van het boek waren steeds: ‘Wat zijn die twee toch een rotzakken, zij pakken zo maar de zeggenschap over een lichaam.’ Zo  ontstond de titel van het boek: ‘ROTZAKKEN, INVLOED VAN MICRO-ORGANISMEN OP DE HERSENEN’.   
Corona tast niet je hersenen aan? Zorgt ook niet voor een bacteriële bloedvergiftiging, richt zich vooral op de luchtwegen en longen en zorgt voor diepe ellende. Dus is het gewoon een ROTZAK .    
Niet getreurd, we blijven optimistisch en verwachten een goede afloop. Zou het verschil kunnen maken als we weten of het virus via een vleermuis of via een gordeldier in onze leefwereld terecht is gekomen? Laat de geleerden dit maar snel onderzoeken. Ze zijn nu in China en proberen er achter te komen wat nu echt de oorzaak is. Welk dier, welke ROTZAK, er voor zorgde dat de hele wereld op z’n kop ging staan. Een behoorlijk stuk duidelijkheid is wel zeer welkom. 

Tijdens de komende weken in de lock-down gaan we 20% korting geven bij aankoop van een werk van Cees de Gast. 

Golfbeweging, kleurenets 

Oplage 3 stuks, in verschillende drukvormen verschillende kleur
Afdruk 1980, Formaat 32 x 100 cm.
Deze foto werd vanmorgen gemaakt in de expositieruimte. 

Litho: 1980
Titel van deze litho: ‘Gezin’
Oplage: 3 exemplaren
Formaat: 27 x 38 cm 

Titel: Gezin. uniek exemplaar 

Gemengde techniek 
Formaat: 16 x 22 cm.
In deze gemengde techniek zijn 8 afbeeldingen gemaakt, wisselende vormgeving en bewerking. 

reageren: anskreb@ziggo.nl

prijzen/inlichtingen www.ceesdegast.nl
www.rotzakken.eu 

Ook vandaag weinig tekst. Opnieuw komt hier een korte blik in de kunstwereld van Cees de Gast. Afbeeldingen van 3 etsen c.q. litho’s in verschillende maten, drukvorm en kleurdruk   

Deze ets in een oplage van 25 stuks is afgedrukt in een unieke diversiteit in kleurendruk 

Op zeer deskundige en artistieke wijze is van deze etsplaat een serie afdrukken gemaakt die qua techniek bij het ininkten van de plaat en de techniek bij het afdrukken zo’n verschillend beeld weergeven dat het onbegrijpelijk is hoe de kunstenaar deze uiteenlopende afdrukken heeft kunnen maken van één originele plaat. Zeer bijzonder. In de expositieruimte is te zien hoe divers de afdrukken zijn weergegeven. 

De titel van deze litho is ‘BOMEN’. Cees de Gast noemde het ‘GESTILEERDE BOMEN’. De litho is gemaakt tijdens zijn opleiding op de kunstacademie in Rotterdam. Er zijn slechts 5 exemplaren.

Omdat ik de vormgeving (volgens mijn idee waren het daken) zo bijzonder vond heeft Cees op mijn verzoek daar het eerste ontwerp van het logo voor mijn  makelaardij van heeft gemaakt. Mijn opdracht was: ” het moet een vrouwelijke, vriendelijke uitstraling hebben. Toch strak en bij mijn gevoel passen.” Dat ik met dit ontwerp heel blij was kan ik zeker beamen.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              

In het boek ‘CEES DE GAST, de graficus herontdekt’  zijn 53 afbeeldingen van zijn kleurenetsen opgenomen.  
Het boek is samengesteld in samenwerking tussen Ans Krebbeks en Studio Van Spijk (Pascal van Spijk.
De druk van het boek is verzorgd door Rekafa Special Products bv.   

reageren: anskreb@ziggo.nl 

Vandaag weinig tekst, wel beeldvorming. Het is de eerste dag van het nieuwe jaar 2021. Daarom ALLEREERST DE ALLERBESTE WENSEN EN BLIJF GEZOND. Laten we hopen dat er snel een einde komt aan die stomme Coronatijd. Vele mensen zitten zo maar een beetje saai alleen thuis te zitten. Ja ook ik zie de muren. Gelukkig kunnen de meesten zich toch wel bezig houden. Dat hoor ik dan van mensen, vrienden, vriendinnen waarmee ik wel (telefonisch) contact heb. En bezig houden? Hier komt een korte blik in de kunstwereld van Cees de Gast:   

Afbeeldingen van 3 etsen in verschillende maten, drukvorm en kleurdruk. 

In het boek ‘CEES DE GAST, de graficus herontdekt’  zijn 53 afbeeldingen van zijn kleurenetsen opgenomen.  
Het boek is samengesteld in samenwerking tussen Ans Krebbeks en Studio Van Spijk (Pascal van Spijk.
De druk van het boek is verzorgd door Rekafa Special Products bv.   

reageren: anskreb@ziggo.nl 

Vandaag een bijzondere dag, 1e Kerstdag 2020. In Lockdown door Corona. Maar even goed gemeend en allen toegewenst:
Fijne Kerstdagen – Fröhliche Weihnachten – Joyeux Noël – Merry Christmas – Feliz Navidad 

De vrijdagmiddag columns begonnen op 5 juni 2020 met gedeelten uit de tekst van hoofdstuk 3 van het boek ‘ROTZAKKEN, invloed van micro-organismen op de hersenen’. In dit hoofdstuk is de tekst verwerkt vanuit een dagboek. Een aantal weken zullen in dit blog korte inleidingen van overige hoofdstukken uit het boek worden gepubliceerd. Deze week een bericht over de kunst en een bijbehorend boek van de kunstenaar Cees de Gast. Vandaag subhoofdstuk 9:

zijn boek

ruimtelijke eenvoud, kleurenets, 1990
formaat 35 x 26 cm
unieke druk uit een oplage van 25 etsen in diverse kleuren

In de zomer van 2016 verscheen het boek(je) ‘CEES DE GAST, de graficus herontdekt‘. Het is een soort catalogus, totaal achtenveertig pagina’s met daarin opgenomen drieënvijftig afbeeldingen van zijn grafische werken. Dit geeft slechts een zeer beknopt overzicht van de kunst die door hem gemaakt is voordat hij ziek werd. Het bijzondere in zijn werk komt goed tot uitdrukking, bijvoorbeeld, door bij het afdrukken van zijn grafiek veelvuldig gebruik te maken van toevoegingen of juist weglatingen in de reeds bestaande vormgeving. Kenners zien die bijzonderheid direct en blijven de werken van Cees de Gast nu ook nog tot de modernen rekenen. Verder komt al bladerende door de pagina’s het veelzijdige kleurgebruik goed naar voren, wat een sterke eigenschap van hem wordt genoemd.

Toelichting: deze afdruk siert de voorpagina van zijn boek ‘Cees de Gast, de graficus herontdekt‘. Ik zou graag willen uitleggen hoe deze kleurenets gemaakt is. Hoe de vele kleurstellingen in één druk op papier zijn gekomen. Maar niemand kan verklaren hoe dit kunstwerk tot stand kwam. Cees de Gast maakte bij het afdrukken van zijn grafisch werk vóór elke druk de etsplaat opnieuw schoon. Ging vervolgens de hele bewerking herhalen. Telkens opnieuw ininkten, afslaan enz. Kortom het totale proces om een prent te maken werd bij elke afdruk steeds opnieuw opgestart. Zo ontstond zijn unieke werk. Bij de bijzondere ets, die hier is afgebeeld, hebben al vele mensen verbaasd staan te kijken en verwonderd gereageerd op de kwaliteit en het gebruik van de tot nu toe voor ons onbekende techniek. 

Het boek ‘Rotzakken’ is te koop via:      

Het boek ‘Rotzakken’ is te koop via: 
www.bol.com.nl
www.probook.nl 
in de expositieruimte: Rijksweg 12 te Reuver 

reageren: anskreb@ziggo.nl 

De column van vrijdag 7 augustus eindigde als volgt:
Na veel gedoe komen we erachter, dat hij frites heeft gegeten. En we spreken af dat hij bij thuiskomst dat ook vaker te eten krijgt. ‘Zo lekker toch’.
Intussen zijn wij druk aan het proberen om hem terug te brengen in dat leven

Column 14 augustus 2020 uit het boek ROTZAKKEN, HOOFDSTUK 3

Intussen zijn wij druk aan het proberen om hem terug te brengen in dat leven wat bij hem hoort. Bijvoorbeeld tekenen: wat is een potlood, wat is een gum en wat kun je er mee doen? We proberen hem te laten tekenen. Dat is iets wat hij volgens hem nog nooit gedaan heeft en het lukt dan ook niet echt. Wij vragen ons af hoe dit kan, juist omdat hij zelf lesgaf. Tekenen, schilderen en vrije kunst, daar was hij immers bijzonder goed in.
Dan mag hij een keer thuis koffie komen drinken. Hij vraagt hoe dat allemaal moet. Ik leg hem uit dat hij dan met mij in de auto naar Reuver gaat. Hij kan er zich niets bij voorstellen, maar vraagt wel: “Heb jij een auto dan? Nou dan ben je wel stinkend rijk.” Bezit is voor hem blijkbaar onbegrijpelijk. Het koffierondje werd voor hem een ‘reis rond de wereld’.
In de week voor Pasen proberen we om eieren te verven. Precies zoals we vroeger met de kinderen deden: paaseieren verven. En dan blijkt dat een kind van vier jaar beter met eieren, verf en penselen kan omgaan dan onze zieke. De verf druipt aan alle kanten van de eieren af, dus moet hij leren dat hij alles niet zo nat moet maken. We helpen hem en leggen uit wat hij precies met verf en kwast moet doen en hoe.
Langzaam vorderen we. Als hij hoort en ziet dat hij met een gummetje een foute lijn kan uitgummen (we doen het hem gewoon voor), wordt daar driftig gebruik van gemaakt. We gaan hem uitleggen wat het verschil is in licht en donker in een tekening en vertellen over perspectief. Uiteindelijk komen dan ook nog een keer de primaire en de secondaire kleuren aan bod en proberen hem uit te leggen wat hij met het verschil in die kleuren kan doen. Hij gaat daarin gelukkig goed vooruit. Zou er nog kunstzinnig en artistiek gevoel zijn? In hoeverre zit er nog wat? Volgens de neuroloog zullen we pas over anderhalf jaar weten, wat er nog terugkomt in het brein, wat er nog over is van zijn feitelijke ontwikkeling. Lees meer…

De column van vrijdag 31 juli eindigde als volgt:
Omdat de dokter heeft geadviseerd om veel bezoek te laten komen, gaan we verschillende mensen benaderen. We vragen of zij in het ziekenhuis op bezoek willen komen, speciaal dan ook om met hem veel over het normale leven te praten. 

Column 7 augustus 2020 uit het boek ROTZAKKEN, HOOFDSTUK 3

Er komen teken- en schilderleerlingen, vrienden en familie. De zieke kent echter niemand en weet geen enkele naam, hij herkent slechts een paar kleine aanknopingspunten.
Dan gaat hij ook nog tegen de radio praten. Vertelt hele verhalen en hij vraagt dan steeds aan dat apparaat: “Waar zijn de mensen die zo vaak op bezoek komen.” Hij vraagt of er contact met hem opgenomen kan worden. ‘Waarom reageren die mensen niet’? Volgens de verpleegkundigen is hij daar zeer verbaasd over.
Als dan een keer zijn familie op bezoek komt, is er eentje die steeds aan het woord is, HIJ dus. Er volgt een uur lang een stortvloed van woorden. Wij luisteren allemaal en proberen zo zinnig mogelijke antwoorden te geven. Als er dan een einde komt aan het bezoekuur vraagt hij vol overtuiging: “Wie was hier nou de hele tijd zo veel aan het praten?” “Wie was er nou de hele tijd aan het woord?” Hij kijkt een neef aan en vraagt: “Was jij dat?” Hilarisch, want juist die neef is de enige die helemaal niets gezegd heeft. Hij zat alleen maar stomverbaasd toe te kijken wat er allemaal gebeurde.
Tot half april blijven we zo in dezelfde fase doorsukkelen. Dat hij gedwongen vast moet liggen, zit hem enorm dwars. Opeens wordt besloten om hem alleen ’s nachts nog vast te binden. Verschillende nachten moet hij dan nog gebonden in bed liggen. Als het licht wordt (overdag), mag hij los. Omdat hij zelf het verschil in tijd niet weet, mogen na een paar dagen de gordijnen niet dicht. Zo kan hij zien wanneer het licht is. “Dan mogen de boeien er af” vertelt hij.
Na een aantal nachten hoeft hij ook ’s nachts niet meer vastgebonden te worden. Een van de nachten, toen hij niet meer vastgebonden lag, heeft hij blijkbaar zijn behoefte gewoon op zijn kamer gedaan. Het schijnt dat hij vond dat hij het zelf wel kon oplossen. Een eigenwijs persoon vraagt niet om hulp toch? Hij wil het zelf opruimen, gewoon met zijn handen. “Maar een man en een vrouw hebben dat voor mij gedaan” horen we later van hem. Lees meer…

De column van vrijdag 24 juli eindigde als volgt:
Er komen twee hechtingen in de gescheurde wenkbrauw. Alles is dan opgelost en we gaan gewoon weer verder.

Column 31 juli 2020 uit het boek ROTZAKKEN, HOOFDSTUK 3

Na dit voorval moet deze patiënt dag en nacht vastgebonden op bed liggen. Hij mag nu alleen onder begeleiding van verplegend personeel opstaan. Het is niet mogelijk om hem duidelijk te maken dat hij anders weer zou kunnen vallen. Die ene val is hij al meteen vergeten. Omdat ik een paar uur in het ziekenhuis bezig ben geweest, moet ik thuis wat extra harder gaan hollen. Och ja mijn werk op kantoor en eten: het kan altijd nog.

Achter de schermen:
Thuis is er ook nog. We blijven zo’n beetje ronddolen in een stresssituatie. Ja, die 31e dat is dan weer terug naar af. Het houdt niet op. Je zou kunnen denken: ‘Het went op een bepaald moment’.
Het ziekenhuis blijft de hoofdzaak en thuis… och dat is gewoon achter de schermen. En dit blijft uiteindelijk toch wel een beetje bijzaak. Ik ben veel later thuis dan was ingepland. Snel even weer alles op een rijtje zetten: de klanten, wat kan ik nog doen, wat moet ik nog doen. Ook vlug nog even boodschappen halen, we moeten immers eten. Intussen blijft vanuit de familie en vrienden de telefoon steeds roodgloeiend staan. Iedereen leeft mee, iedereen wil weten hoe hun broer, schoonbroer, schoonzoon of vriend eraan toe is. Verder gaat in dit weekend alles gewoon zijn gangetje. Ziekenhuisbezoek, thuis nog even eten en drinken, wat kletsen met de dochters en proberen te slapen. We moeten nog steeds dag en nacht bereikbaar blijven.

er is enorm veel te leren
Onze zieke ligt dan voorlopig een aantal dagen vastgebonden. Hij noemt dat zijn boeien. Op tien april gaat wel de plaat ‘verboden toegang’ van de deur af. Lees meer…

De column van vrijdag 17 juli eindigde als volgt:
Het afgedaalde rolluik kunnen we voldoende optillen om er onderdoor naar binnen te glippen. Groot geluk, het rolluik werkt weer prima. Wat zijn we toch vakvrouwen.

Column 24 juli 2020 uit het boek ROTZAKKEN, HOOFDSTUK 3

verjaardag
Mijn moeder is jarig, ze wordt 70 jaar. Om het kroonjaar te vieren heeft ze besloten om een zaal te huren, zo kan ze met de hele familie feestvieren. Het feest is wel in West-Brabant. Wij, haar kinderen en de partners, hebben een vrolijke avond verzorgd. De broers en zussen hebben een boekje gemaakt. Voordat de kunstenaar ziek werd is besloten welke liedjes we kunnen zingen en op welke wijsjes wij teksten zullen maken. Zowel de kinderen als ook de kleinkinderen gaan iets feestelijks op de planken zetten. Er worden diverse voordrachtjes voorbereid. Kortom het moet een gezellig feestje worden met een vrolijk tintje.
Al in februari is afgesproken dat ik de teksten zal schrijven en dat diegene die nu zo ernstig ziek is, er dan vervolgens iets moois van van maakt door tekeningen en afbeeldingen toe te voegen. Maar vanaf vijftien maart is alles teruggestuurd naar mijn zussen. Daar is alles verder afgewerkt.
En dan… we mogen helaas niet naar West-Brabant. We moeten wegens dreigend overlijdensgevaar bij Roermond in de buurt blijven. Het is intussen eind maart en dan nog steeds dat dreigende gevaar, dat intense risico. Het feest wordt zo’n 150 km verder gevierd. De afstand is volgens de behandelende medici te ver om te kunnen gaan. Dat kan dus echt niet. Maar uiteindelijk, na veel overleg met de artsen, veel gezeur mijnerzijds en tevens mijn overtuigende: “Ik ga toch,” krijgen mijn dochters en ik toestemming om wel een poosje te gaan. En dat wordt een heel geregel. Lees meer…